Οι γονείς και η ψυχική ανθεκτικότητα των παιδιών

Διαπαιδαγωγώντας τα παιδιά μας ο απώτερος στόχος θα πρέπει να είναι η ανάπτυξη κριτικής σκέψης και η αυτονομία. Σίγουρα δεν γίνεται να είμαστε συνέχεια δίπλα τους και να λύνουμε  για λογαριασμό τους  τα προβλήματα.
Στιχομυθία προς αποφυγή:
-Πώς πέρασες σήμερα σχολείο;
-Με πειράζει συνέχεια ο Γιώργος. Σήμερα με χτύπησε.
-Σε χτύπησε; Άλλη φορά θα τον χτυπήσεις και εσύ! Θα τον πιάσω αύριο να τον μαλώσω!
ΤΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΤΕ;
1. Του δώσατε μια έτοιμη λύση. Το παιδί θέλει πρώτα να το ακούσετε.
2.Δεν του δώσατε χρόνο να σκεφτεί τι μπορεί να κάνει για να λύσει το πρόβλημα.
3.Δεν το βοηθήσατε να αναπτύξει στρατηγικές επίλυσης του προβλήματος, που θα του είναι χρήσιμες και για άλλες καταστάσεις.Δηλαδή του δώσατε έτοιμο το ψάρι, χωρίς να του μάθετε να ψαρεύει!
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ
-Πώς πέρασες σήμερα στο σχολείο;
-Με πειράζει συνέχεια ο Γιώργος. Σήμερα με χτύπησε.
-Πώς νιώθεις για αυτό;
-Είμαι πολύ θυμωμένος/η...
-Θέλεις το απόγευμα που θα έχεις τελειώσει και τα μαθήματά σου να μου πεις τι σκέφτεσαι να κάνεις; Θα το σκεφτώ κι εγώ και σίγουρα θα βρούμε μια λύση.

Ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να σκεφτούν λύσεις. Σε ένα πρόβλημα υπάρχουν πολλές ενδεδειγμένες λύσεις.Επίσης, να γνωρίζουμε ότι και από τις συγκρούσεις με τους φίλους τους τα παιδιά αποκτούν πολύτιμη γνώση και εμπειρία.Γι΄αυτό και εμείς ως ενήλικες θα πρέπει να αξιολογούμε σωστά το μέγεθος ενός προβλήματος και να μην προτρέπουμε το παιδί να διαμαρτύρεται για το παραμικρό, δίνοντας υπερβολικές διαστάσεις σε ένα γεγονός. Όταν όμως το γεγονός αξιολογηθεί ως σοβαρό τότε πρέπει να ξέρει ότι θα είμαστε δίπλα του να το στηρίξουμε.
Γ.Δ. (εκπαιδευτικός, ψυχολόγος)