Όταν υπερπροστατεύουμε ένα παιδί το μήνυμα που του στέλνουμε είναι με μια φράση: ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ! Δηλαδή δεν είσαι αρκετά δυνατός, έξυπνος ή ώριμος για να τα καταφέρεις μόνος σου. Πιθανόν να νομίζουμε πως ενεργούμε προς το συμφέρον του παιδιού στην πραγματικότητα όμως το καθιστούμε αδύναμο και ανήμπορο. Όταν το εμποδίζουμε να τρέξει, να λερωθεί, να σκαρφαλώσει ή όταν αντιδρούμε υπερβολικά σε κάθε μικρό χτυπηματάκι ή αμυχή το κάνουμε να νομίζει ότι ο κόσμος είναι ένα επικίνδυνο και απειλητικό μέρος. Επιπλέον γίνεται υπερευαίσθητο και γκρινιάρικο με συνέπεια να δυσκολεύεται να κάνει φίλους. Όταν δίνουμε εμείς τις μάχες για λογαριασμό του στην πραγματικότητα το αφοπλίζουμε, το κάνουμε εξαρτώμενο και κυρίως δεν του διδάσκουμε τεχνικές επίλυσης προβλημάτων.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν γίνεται να είμαστε πάντα δίπλα στα παιδιά μας και πως αυτά μαθαίνουν και από τα λάθη και από τις αποτυχίες τους.
Γ.Δ. Εκπαιδευτικός, Ψυχολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου